2020 yılının girişiyle Orta Doğu’daki vekalet savaşlarının yavaş yavaş asillere doğru yöneltildiğini gördük.
Bu dönüşümdeki ilk hareketi, Kasım Süleymani’nin öldürülmesi kararıyla, ABD gerçekleştirmişti.
İran da bu operasyona füzeleriyle cevap vermişti, hatırlayalım, olan da Ukrayna uçağındaki sivillere olmuştu.
Şimdi, ikinci asil savaşa yöneliş İdlib özelinde, Türkiye ile Suriye arasında yaşatılmaktadır.
Soğuk barış dönemi, Sıcak savaşa doğru dönüştürülmektedir.
Rusya güdümünde olduğu alenen belli Suriye ordusunun, Türk ordusuna yapmış olduğu saldırılar ve bu saldırılara misliyle cevap verilmesi, Türkiye-Suriye ilişkilerinin düzelmesini istemeyen büyük güçlerin işine gelmektedir.
Türkiye’yle Suriye’nin bu şekilde asaleten çatışmaya girmesi, her iki tarafın da menfaatine değil, bölgede etkinliğini artıracak ABD ve Rusya’nın menfaatinedir.
Ne asil, ne de vekil savaşlarıyla bir çözüme ulaşmak mümkündür.
Aslolan asılların, yani komşuların ilişkilerini düzeltmesi, savaş yerine barışla, diyalogla çözüm için uğraşılmasıdır.
Aracılarla, vekillerle çözüm olmaz.
Bu ülkeyi savaşa savaşa kuran Atatürk’ün, “Ulusun hayatı tehlikeye girmedikçe, savaş bir cinayettir.” ve “Yurtta sulh, cihanda sulh” sözleri unutulmamalıdır.
