Ne de çok unutuyoruz ölümlü olduğumuzu. Ne de az akla getiriyoruz bu dünyada bir sonumuzun olduğunu.
Her doğan birgün ölür. Her doğan ölümlüdür. Ayette buyrulduğu gibi; ‘Her nefis ölümü tadacaktır.’
Ölüm hayatın en değişmez, en sahici gerçeği iken; ne de en çok ihmal edilebilir, unutulabilir, görmemezlikten gelinebilir hadisesi olarak görüyoruz onu.
Ta ki ölüm yanımıza, yakınımıza sokulana dek...
Ölüm ayaklarımızı yere bastırıyor.
Ölüm bizi kendimize getiriyor.
Ölüm bize geçici olduğumuzu hatırlatıyor.