Ne Aristokratlar, asiller, din adamları (kupa), ne Silahlı kuvvetler, ordu (maça), ne orta sınıf tüccarlar (karo) ve ne de köylü çiftçiler (sinek); (İskambil kartları, 14’üncü yüzyıl Fransasındaki 4 sınıfı betimlemektedir. O yüzden hepsinin değeri farklıdır.)
Ne sporcular, siyasetçiler, bürokratlar, avukatlar, savcılar, hakimler.
Hepsinin önemi bitti, varsa, yoksa, doktorlar, adli tıp uzmanları, sağlık çalışanları.
Gözle görülmeyen bir virüs, tüm dünyanın önceliklerini değiştirdi.
Irk, din, dil, zengin, fakir, zayıf, güçlü ayrımı yapmayan bu pandemi yüzünden, her şeyin başının sağlık olduğunu anlamış olduk.
Para, pulun kıymetsizliğini, bunların sadece bir araç olduğunu, sağlığımızla birlikte, özgürlüğün kıymetini de görmüş olduk.
Korkuyla tedbirin, sabırla sabırsızlığın, özgürlükle kısıtlamaların arasındaki o ince farkı anlamış olduk.
Tedbirleri zamanında alanların, gecikenlere göre, halkını daha iyi koruyup kolladığını öğrenmiş olduk.
Dünya, gözle görülmeyen bir virüse teslim olacak değil, mutlaka çözüm bulunacak, alınan tedbirlerle yayılma azalacak, aşı ve tedavi yöntemleri ile iyileşmeler çoğalacak ve her şey yine yeni yeniden güzel olacaktır elbet, ancak, bugünleri, yaşananları, aklımızdan hiç çıkarmayalım ve mutlaka bireysel, toplumsal ve devletler arası dersler çıkaralım.
Sağlıklı, özgür, huzurlu ve keyifli bir gelecek için biraz daha sabır, sabır, sabır.
