Ölüm korkusu sardı dört bir yanımızı bu aralar. Ya virüse yakalanırsam, ya iyileşemezsem diye korkuyoruz.
Evet, belki belli bir yaşın üstünü daha fazla etkiliyor bu pandemi.
Yani biz 50’likler ve altı, ölmeden atlatabiliriz bu hastalığı, ama ya büyüklerimize bulaştırırsak, onların hastalanmasına, ölmesine sebep olursak.
Bu bile korkutuyorken bizi;
105 yıl önce, daha 15 yaşında eli silah tutan çocuklar, liselerde okuyan 18’ine bile girmemiş delikanlılar, üniversitelerde okuyan hayatlarının baharındaki 20’lik gençler, doğu, batı, kuzey, güney demeden, yurdun her yanından, yurdu savunmaya gittiler ve hiçbiri korkmadılar.
Üstelik ölüm muhakkaktı, onlar için. Geri dönemeyeceklerini bile bile gittiler. Her aileden şehitler verildiği 18 Mart 1915’de, kanlarıyla, canlarıyla destan yazdılar, tarihin akışını değiştirdiler.
Çanakkale’yi geçilmez kıldılar.
Onlara ve onların nezdinde tüm şehitlerimize selam olsun.
Sevgi, saygı ve minnetle...
