Emeklilikte Yaşa Takılanlar (EYT) konusu yine gündemde.
İktidar yanlıları konu çok maliyetli, yeterli para yok, sürdürülemiyor, dolayısıyla değişiklik olmamalı; muhalefet yanlıları ise siz çözemezseniz biz çözeriz, her yere para var, niye EYT’lilere yok düşüncesindeler.
İktidar ve yandaşları, “Ekonomi bıçak sırtında, dış güçler ekonomik olarak bize saldırıyor, Sosyal Güvenlik Kurumu’nun durumu zaten kötü, iyice batsın mı?” derken;
Muhalefet ve yandaşları, “Saraylara, özel uçaklara, lüks araçlara, geçilmeyen yol ve köprülere, gidilmeyen şehir hastanelerine, 4.5 milyon Suriyeliye para bulan devlet, niye EYT’lilere para bulamıyor? Devlet, onlarla sözleşme yapmış, şu tarihte emekli olabilirsin demiş ve onlar da devletten sadece sözünü tutmasını bekliyorlar.” diye düşünüyor.
Sıkıntılı bir konu.
Devlete mi, millete mi öncelik verilecek?
Egemenlik, kayıtsız şartsız milletinse, o milletin sıkıntı ve sorunlarına kulak verilmeli elbet, ama milletin bir grubuna fayda sağlanacak diye, kalanlara zarar verilmemeli.
Sonuç itibariyle, EYT’lilerin sorunları çözülmeli.
Siyaset kurumunun ana hedeflerinden biri halka hizmet ve vatandaşların sorununu çözmektir. Çözüm üretmek, siyasetin görevidir. Üretmeli ve çözmeli.
Kademeli bir geçiş, genel bir Sosyal Güvenlik politika değişikliği, israfın azaltılması, israfa yol açan kurum ve kuruluşlara tasarruf programının aşılanması yoluyla gelir arttırıcı tedbirlerin alınması gibi yollarla devletin vicdanının devreye girmesi gerekiyor.
Çözüm basit aslında.
Vicdan ve empati.
Koyalım kendimizi haksızlığa uğrayanların yerine, çözüm gelir o zaman.
