Bir yanda ABD ve NATO tarafında kalalım, Rusya’ya bağımlı olmayalım diyenler;
Diğer tarafta bırakalım ABD’yi, NATO’yu; Rusya’ya, Çin’e dönelim diyenler;
Yani şunu bir türlü anlayamıyoruz galiba.
Türkiye, öyle bir coğrafyada bulunmaktadır ki, Balkanlar, Kafkaslar ve Ortadoğu kaderimiz ve etki alanımızdır; Asya, Avrupa ve Afrika ise ilgi alanımız.
Yükselen ve orta büyüklükte bir güç olmanın gereği, bunu iyi algılamak ve uygulamaktan geçer.
Ne gereğinden fazlasını yapmak doğrudur, ne de eksik kalmak.
Türkiye’nin uluslararası konumunu sadece jeostratejik açıdan değerlendirmek de uygun değildir.
Türkiye, etki alanındaki devletlerle gücün unsurlarıyla kıyaslandığında, siyasi, askeri, ekonomik, teknolojik ve kültürel güç manasında, başat ülkelerden biridir, hatta birincisidir.
Türkiye’nin bu güce sahip olabilmesinin en önemli sebebi, kurucu felsefesinin ve liderinin koyduğu temel ilkeler ve bu ilkelere bağlı uygulanan politikalardır. Bu ilke ve politikalardan ne zaman sapılsa, ülke bundan zarar görmüştür.
NATO üyesi, AB üye adayı (artık bu adaylık da, tam üyeliğe bir an önce dönmeli) ve Rusya ile ilişkileri iyi olan Türkiye, önce etki, sonra ilgi alanındaki tüm devletlerle ilişkilerini geliştirmeli, sorunları diyalog ve uzlaşma yoluyla çözme adına her türlü çabayı göstermeli ve gücünün gereğini hissetmeli, hissettirmelidir.
Çok kutuplu dünya düzeninde, tek tarafta kalmak, bir tarafla iyi, diğer taraflarla kötü olmak, ülkelere hiçbir şey kazandırmayacaktır.
Alternatifleri çoğaltmak, ilişkileri düzeltmek ve geliştirmek, devletlerin hem ömrünü uzatır, hem de gelişmelerini, büyümelerini sağlar.
